روشنی من گل آب

ابری نیست بادی نیست
مینشینم لب حوض
گردش ماهی ها روشنی من گل آب

رستگاری نزدیک لای گلهای حیاط
نور در کاسه مس چه نوازشها میریزد

پشت لبخندی پنهان هرچیز
روزنی دارد دیوار زمان که از آن چهره من پیداست

چیزهایی هست که نمیدانم
میدانم سبزه ای را بکنم خواهم مرد
میروم بالا تا اوج من پر از بال و پرم
راه می بینم در ظلمت من پر از فانوسم

من پر از نورم و شن و پر از دار و درخت
پرم از راه از پل از رود از موج

پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست


==>سهراب سپهری<==