باشد

در فروغ لحظه های واپسین چه سخت است بی تو رفتن......! و چه سخت است بی تو بودن....!

همیشه قصه های آشنایی ناتمام خواهند ماند...! همیشه لحظه های با تو بودن پیش رویم

خواهند ماند...! و تو هیچ نمیدانی که چقدر از قاب پنجره دل ترا دزدانه به چشمانم هدیه کرده ام




 دیگر نه من مانده ام نه تو ...! چرا دیگر کلامی از مهر همچون گذشته چنگی بر دلمان نمیزند و تمامی افکار پوچ و در هم و برهم اندیشه های که هرگز ارزشی اینچنین تفکر و دور زیستنت از من نداشت را پیشه راهت کردی ؟