روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد
و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت.
روزی که کمترین سرود بوسه است
و هر انسان برای هر انسان برادری ست.
روزی که آهنگ هر حرف زندگی ست
تا من به خاطر آخرین شعر رنج جست و جوی قافیه نبرم.
و من آن روز را انتظار میکشم
حتی روزی که دیگر نباشم.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
احمد شاملو که این روزا دردم را خوب می فهمد.
عا لی...ز یبـــــا و کو تاه و مورد تا مل....